Felsefe, çevre, politika, futbol, mutlaka ama mutlaka sinema. Biraz ondan, biraz bundan, canı istedikçe çıkan blog. Hayata dair ama tabii ki bana ait. Evet, isyan!

Çarşamba, Kasım 07, 2007

televizyon



Sanırım Groucho Marx'ın söylemişti böyle bir şeyi: "Televizyon'u çok eğitici buluyorum. Ne zaman birisi televizyonu açsa öteki odaya geçip kitabımı okuyorum."

Ben de soruyorum, kim demiş televizyon işe yaramaz diye? Resim de kanıtım.

Bu arada resim utanmadan bir televizyon bahçesi yaratan ve bunu Guggenheim müzesinde yayınlayan video sanatçısı abimiz Nam June Paik'e ait.

4 yorum:

cemile özyakan dedi ki...

7 yıldır televizyonsuz yaşayan, evine televizyon sokmayı şiddetle reddeden,televizyon gündeminden dolayı patlayan sohbetlere fransız kalıp koyun gibi bakmaya alışkın olan ben yaklaşık 3 ay önce acil bir ölüm kalım meselesi için televizyona ihtiyaç duydum. çok sevdiğim yakın bir arkadaşım bir sebepten istanbul dışı bir şehirde,evinden uzakta trafik kazası sonucu komadayken ben işyerim yüzünden yanına gidemiyordum. kendisi televizyonlarda görünen bir simaydı ve bu şöyle bir sonuç doğurdu:onun bulunduğu şehre gidebilmiş arkadaşlarla sürekli telefonla bağlantı halinde olmamın yanısıra, karşımda sürekli açık bir televizyon olmalıydı. iyi haberi her an alabilirdim."komadan çıktı"...bekliyordum,dakika dakika nefes tutarak. olayın olduğu gün bana kullanılmış bir televizyon hediye edildi bir kaç arkadaş tarafından. bir kanalda haberi dinleyip "durumda değişiklik yok"ları duyduktan sonra, diğer kanalda "durum iyiye gidiyor"u duymak için değiştiriyordum kanalı heyecanla ve beklentiyle. gece gündüz böyle geçen bir beş günün ardından arkadaşımın komadan çıkamamasıyla televizyonu kapattım, bidaha da açmadım. suç onun değil biliyorum ama, sevemedim onu bi türlü...bazen arkadaşlarım gelince, bir açalım bakalım, haber vardır dediklerinde televizyon açıkken aklımdan hiç bir şey kaçırmamışım bunca yıl, hiç bir kaybım olmamış gibi cümleler geçiyor ve ben de dergimi kitabımı, kahvemi alıp kendime dönüyorum.

serxan dedi ki...

coyotitto, iradene kesinlikle hayranım. ben de ne kadar seyretmem, seyretmiicim desem de, kafam çok dağınık olduğu zaman, moralim bozuk olduğu zaman, çok yorgun olduğum zaman, hiç bir şey yapasım gelmediği zaman(ne kadar da çok aptalca nedenim varmış) geçiyorum başına. kesinlikle bir şey kaçırmıyorsun ve senin seyrettiğin eski zamanlardan çok daha berbat herrrşey.

cemile özyakan dedi ki...
Bu yorum yazar tarafından silindi.
Eleştirel Günlük dedi ki...

yaygin bir slogan var. Izninizle onu soylemek istiyorum. Madyaya kusmeyin medyanin kendisi olun. Cunku ite kopuga birakilir bir oyuncak degildir su medya denen meret.

Ha bu arada bir kac arkadas medya-bekciligi de degil ama ona benzer bir sey yapiyoruz. Ziyaretinizi ekleriz efendim. Katkilarinizi da...

http://turkmedyasi.blogspot.com/